วันที่หัวใจกลับบ้าน บทสำรวจพื้นที่ว่าง ณ ใจกลางป่าอารมณ์

    "วันที่หัวใจกลับบ้าน" เป็นวลีที่ผู้แต่งแปลงมาจากคำสอนของฝ่ายมหายานเรื่อง พาจิตกลับบ้าน คำสอนดังกล่าวมีไว้เตือนสติปุถุชนคนทั่วไปที่มักปล่อยให้จิตใจเร่ร่อนไปตามเรื่องราวต่างๆ จนส่งผลให้เจ้าตัวต้องตกค้างอยู่ในห้วงอารมณ์นานาชนิด ตั้งแต่ โลภ โกรธ หลง ไปจนถึงกลัว กลุ้ม เกลียด เครียด กังวล ฯลฯ ดังนั้น การพาจิตกลับบ้านจึงเป็นหลักหมายเบื้องแรกของการภาวนา การทำให้จิตกลับมาตั้งมั่นอยู่ในความสงบได้ แม้เพียงครั้งคราว ก็นับว่าช่วยลดทุกข์ลง อันที่จริงจิตที่คืนสู่เหย้าเป็นเพียงสำนวนหนึ่ง ความสงบที่เกิดขึ้นจากสภาวะจิตเช่นนี้ บางทีก็ถูกเทียบว่าเป็น "บ้านแท้" ของพวกเราทุกคน

- หมายเหตุจากผู้เขียน
- สัมผัสใน
- แผลบางประเภท
- วันที่หัวใจกลับบ้าน
- ซอกมุมที่พักพิง
- ทางโลก ทางธรรม
- ขุนเขาแห่งความว่าง
- คนเป็นครู
- ภูมิประเทศอันยากยิ่ง
- สายน้ำไม่หวนกลับ
ฯลฯ