ใบไม้ที่หายไป

    "ใบไม้ที่หายไป" เล่มนี้ ได้รวบรวมเรื่องราวเชิงบันทึกของชีวิตตอนหนึ่งของผู้ประพันธ์ ตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาวัยรุ่นกลุ่มก้าวหน้า มีอุดมการณ์สูงส่ง จวบจนกระทั่งได้ตระหนักความจริงของชีวิตที่ถูกธรรมชาติกำหนด สาระของบันทึกนี้มีทั้งความใฝ่ฝัน ปรัชญาชีวิตและอุดมการณ์ของคนหนุ่มสาว และตัวผู้เขียนเองก็ได้ปฏิบัติตามอุดมการณ์นั้นอย่างถึงที่สุด จึงได้พบว่าทุกชีวิตต้องเป็นไปตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ ดังเช่นชีวิตของผู้เป็นแม่นั้น ไม่เพียงแต่กำหนดอนาคตของลูกเท่านั้น หากรวมทั้งชีวิตตนเองและผู้ใกล้ชิด

- ห้วงคำนึง
- สันติภาพ
- นิยายยาง
- ปรัชญาราตรี
- ว่าง
- และแล้วก็เลือนไป
- จุดหมาย
- ดอกไม้บาน
- สุสานทราย
- บันทึกลับกระบือหนุ่ม
ฯลฯ

ในด้านเทคนิค จิระนันท์ไม่เคยเป็นพวกอนุรักษ์นิยม เขาเขียนกลอนเมื่อนึกจะเขียน และก็เขียนตามที่เขาเห็นว่าควรจะเขียนอย่างไร ไม่เห็นมีที่ไหนที่เกาะแน่นอยู่กับ "กรอบ" อย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่าง แต่ก็มิใช่ว่าจิระนันท์ไม่มีกรอบ หากเป็น "กรอบ" ของเขาเอง นั่นคือ...ไม่มีกรอบที่ตายตัว
    -- นายผี (อัศนี พลจันทร) --

    ดูเหมือนว่าจะมีอยู่เล่มหนึ่งที่หาได้ประสบ ชะตากรรมดังกล่าวข้างต้น ทั้งยังไม่ได้สร้างปรากฏการณ์ใหม่ขึ้นในวงการวรรณกรรมไทยกลายเป็นตำนานจนถึงวันนี้ เพราะเป็นหนังสือรวบบทกวีเล่มเดียวที่มียอดจำหน่ายเป็นแสนเล่มขึ้นไป หนังสือเล่มนั้นคือ "ใบไม้ที่หายไป" ของจิระนันท์ พิตรปรีชา
    -- ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์ -- สนพ.อ่าน