อาจารย์ข้าน่ารังแกที่สุด!

    เป็นเพราะสำนักหลันไถบันทึกการเกิดของ "ฉืออิ๋ง" ว่าตรงกับวันที่มีดาวหาง ถือว่าไม่เป็นมงคล นางจึงฝังใจว่าฉายา "ดาวหายนะ" ของตนเริ่มมีเพราะบันทึกนี้ และหาทางเล่นงานหลันไถเพื่อเอาคืนทว่าคนที่นางให้ออกหน้าแทนกลับโดนลดขั้น โดนโยกย้าย บ้างก็ถูกลงโทษ ขุดคุ้ยความผิด ทว่า.. หลันไถกลับยังอยู่รอด!

    ในเมื่อเล่นงาน "สำนักหลันไถ" ศัตรูหมายเลขหนึ่งไม่ได้เสียทีนางจึงได้แต่พุ่งเป้าไปที่ "ไป๋สิงเจี่ยน" ผู้ที่เป็นทั้งอาจารย์และหัวหน้าสำนักหลันไถชนิดที่ว่าเขาไม่ชอบให้ใครสัมผัสกายเพราะผื่นแดงจะขึ้น... นางก็จะไปใกล้ๆ เขา หนุนขาเขาต่างหมอน เขาไม่ชอบให้ใครอ่านบันทึกลับ... นางก็จะบุกหอตำราเพื่ออ่านหากเขาห้าม... นางก็จะร้องไห้เสียงดัง ๆ จนกว่าเขาจะยอมเมื่อเขางกกระทั่งผลอิงเถา ปลูกไว้โดยไม่ยอมให้ใครกิน... นางก็จะบุกไปถึงบ้านเขา ใช้เขาเก็บอิงเถาให้นางกินเสียเลยในเมื่อเขาไม่ชอบกินเนื้อสัตว์... นางก็จะจับไก่ที่บินมาเกาะกำแพงบ้านเขาแล้วบังคับเขากิน!

    สิบปีรังแกเขาก็ไม่สาย แต่เหตุใดแทนที่ "คนถูกรังแก" จะผลักไส ดุด่า ต่อว่าเขากลับไม่พูดว่าอะไร ร้องขออะไรก็ทำให้เสียอย่างนั้นเหอะ จะให้นางรังแกเขาจนเหนื่อยและเลิกไปเองน่ะหรือ อย่าได้หวังเลย!