สามเกลอ ชุดวัยหนุ่ม เล่ม 7

    ผลงานของ "ป.อินทรปาลิต" นี้เป็นหัสนิยายอมตะที่บันทึกวิวัฒนาการทางสังคมไทยอย่างต่อเนื่องยาว "สามเกลอ" ชุดวัยหนุ่ม เล่ม 7 เป็นนิยายเรื่องสั้นรวม 3 ตอนด้วยกัน

    1. "ปราบเมีย" : พล นิกร ได้รับคำท้าจาก จม.ที่เพื่อนๆเขียนมาให้ไปเที่ยวสโมสร "รวมมิตร" เพราะพวกเขาคิดว่าจอมทะเล้นกลัวเมีย หลงเมียนั่นเอง ถ้อยความตัดพ้อเหล่านั้นทำให้หนุ่มจอมทะเล้น นึกครึ้มใจชวนอาเสี่ยกิมหงวนไปด้วยกัน ในงานนี้กิมหงวนก็โชว์ความร่ำรวยแบบสุด ๆ แจกแบบไม่ยั้ง เลี้ยงแบบไม่อั้น พอเหล้าเข้าปากคำท้าทายก็พรั่งพรูมาจากบรรดาเพื่อน ๆ ทำให้บรรดาเมีย ๆ มาถึงสโมสรและสั่งให้พวกหนุ่ม ๆ กลับบ้าน ว่าแต่จะสำเร็จหรือไม่ ใครจะใหญ่กว่ากันระหว่าง พ่อบ้านหรือแม่บ้าน

    2. "ทายาทคุณเตี่ย" : บรรยายกาศภายในบ้าน "ไทยเทียม" ผู้คนในบ้านร้องไห้ฟูมฟายเมื่อเถ้าแก่กิมเบ๊ พ่อของเสี่ยกิมหงวน และเป็นพ่อตาของนวลละออถึงวาระสุดท้ายของชีวิตเพราะเจ็บป่วย ทำพินัยกรรมยกมรดกทั้งหมดให้กับลูกชายคนเดียวคือ "กิมหงวน" ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปอย่างมากเจ้ายศเจ้าอย่าง เข้าถึงอยากจนเมียระอาใจ และเพื่อนสองเกลอเองก็เอือมระอาเช่นกัน แต่แล้วแผนก็มาแตกเมื่อกิมหงวนเผยว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพียงจะดัดนิสัยของเมียที่ชอบข่มตัวเองให้อยู่ในโอวาท ว่าแต่สองเกลอเมื่อรู้เช่นนี้แล้วจะให้ความร่วมมือหรือเปล่าต้องตามไปลุ้นอ่านกันเอง

    3. "ตื่นกรุง" : พี่ชายคนเดียวของเจ้าคุณประสิทธิ์นิติศาสตร์ นามว่า "เชย พัชราภรณ์" ผู้ร่ำรวยระดับเศรษฐีจากการขายฟืนที่ จ.นครสวรรค์ แต่ขึ้นชื่อในความตระหนี่ถี่เหนียวที่สุด มี จม. มาถึงเจ้าคุณฯ ว่าจะลงมาเที่ยวกรุงเทพฯ อยากพบเจ้าจอมกะล่อนทั้งสาม ความโกลาหลก็เกิดขึ้น พล นิกร กิมหงวนที่ว่าแสบสันต์สุด ๆ มาเจอฤทธิ์ "ลุงเชย" ฉายาจอมตระหนี่ผู้มีวิธีการกิน เที่ยวแบบไม่ต้องออกตังค์ หรือที่เรา ๆ เคยได้ยินประโยค "อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ" นั่นเองแหละครับผม !!! ฤทธิ์เดชของลุงเชย

    หัสนิยายสามเกลอ พล นิกร กิมหงวน ของ ป.อินทรปาลิต ที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นนิยายชุดที่ยาวที่สุดของประวัติศาสตร์ทางวรรณกรรมไทย ซึ่งใช้เวลาดำเนินเรื่องเกือบสามสิบปี ตั้งแต่ปี พ.ศ.2482 จนถึง พ.ศ.2511 อย่างไรก็ตามช่วงเนื้อเรื่องที่สนุกกลมกล่อมและอมตะที่สุดคือตอนกลุ่มที่เราเรียกกันว่า "ชุดวัยหนุ่ม" ที่มีช่วงเวลาของเนื้อเรื่องตั้งแต่เริ่มต้นในตอน "อายผู้หญิง" จนถึงเมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 ปะทุขึ้นในภูมิภาคเอเซียบูรพาในปลายปี 2484 ได้รับการยกย่องว่าเป็น หนังสือหนึ่งในร้อยเล่มที่คนไทยควรได้อ่าน เป็น "ประวัติศาสตร์มีชีวิต" และเป็น "ประวัติศาสตร์เชิงความรู้สึก" ของผู้คนในยุคสมัยที่น่าสนใจที่สุดในห้วงประวัติศาสตร์ไทย