รักสามัญ : บันทึกความผูกพันชั้นราษฎร

    "รักสามัญ : บันทึกความผูกพันชั้นราษฎร" เล่มนี้ คือการเรียบเรียงชีวิตที่ได้เห็นและเป็นมาจนถึงทุกวันนี้ ของ "ป้าอุ๊-รสมาลิน ตั้งนพกุล" ที่เขียนเล่าออกมาแบบบ้าน ๆ เป็นภาษาเขียนที่คงจังหวะของความเป็นภาษาพูด และเป็นภาษาพูดของคนที่มีปฏิภาณทางภาษา ทั้งบ่งเค้าถึงการเสพรับสุนทรียรสของภาษามาจากวรรณกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเป็นวรรณกรรมที่อยู่ในบทเพลงประเภทที่นิยมใช้ภาษาพรรณนาและโวหารแบบกวี ทั้งงานเขียนของป้าอุ๊ก็มีการพาดพิงถึงบทเพลงต่าง ๆ อยู่เป็นระยะ จึงได้ประมวลขึ้นมาให้มีฐานะอย่างบรรณานุกรมท้ายเล่มไว้ เพื่อบอกที่มาของแหล่งอ้างอิงทางอารมณ์และข้อคิดบทเรียนชีวิต เหมือนอย่างในขนบงานเขียนประเภทอื่น

    อะไรทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งลุกขึ้นมาเขียนหนังสือ โดยเฉพาะเมื่อเป็นผู้หญิงเบื่อการเขียนและขี้เกียจลบคนนี้ ที่อยู่ในวัยเจ็ดสิบ มีการศึกษาในระบบถึงชั้นประถม มีรายได้ต่ำกว่าเส้นความยากจน มีหลานหลายปากท้องต้องดูแล และไม่มีคนรักอยู่เคียงข้างอีกต่อไปแล้ว...

- มาลีพันธุ์
- ราตรี : โก๋เก๋ จิ๊กกี๋เก่า
- แวมไพร์เพื่อนรัก
- นายตำรวจคนนั้น
- ป้าน้อย
- แดง
- นายอ๊อด
- โรงสีบางกระบือ
- ทุ่งบางเขน
- น้องสาว
ฯลฯ