พรหมลิขิต

    "ออเจ้ามาจากที่ไหน มาจากปี พ.ศ. อะไร ใช่ปี 2552 หรือไม่" ด้วยความที่อยู่ภพนี้จนคุ้นชินนานหลายปี คราแรกที่พูด "เกศสุรางค์" จึงไม่คุ้นลิ้นพอที่จะกลับไปพูดจาอย่างคนในยุคเธอได้อย่างทันควัน ส่วน "พุดตาน" นั้นเมื่อได้มองเห็นความตื่นเต้นที่ฉายชัดบนใบหน้า และได้ยินคำพูดคำจาที่มีสำเนียงของคนยุคเดียวกัน ก็ทำให้หญิงสาวฉุกใจคิด หรือเธอไม่ใช่คนเดียวที่ข้ามภพมา? เมื่อพรหมลิขิตนำพาให้คนหนึ่งที่แล้งไร้ไปเสียทุกอย่าง ได้มาพบกับคนหนึ่งที่สมบูรณ์พร้อม ฟ้าดินพลิกผันกงกรรมจึงหมุนเวียน แม้แต่ตัวพุดตานเองก็ยังไม่เข้าใจว่า เหตุใดเธอจึงรู้สึกคุ้นดยกับยุคสมัยนี้...ราวกับว่าทุกสิ่งเรียกร้องให้เธอกลับมาชดใช้และทวงคืน!

    พบกับภาคต่อของนิยายสุดฮิต "บุพเพสันนิวาส" ที่เคยสร้างความประทับใจให้คนทั่วประเทศ มาในภาคใหม่ด้วยปลายปากกาของ "รอมแพง" กับนิยายเล่มใหม่ "พรหมลิขิต" ที่จะไม่ทำให้คุณผิดหวัง นอกจากการดำเนินเรื่องยังคงอยู่ในสมัยอยุธยาตอนปลาย ซึ่งเป็นช่วงการเปลี่ยนแผ่นดินแล้ว ยังทวีความสนุกสนานขึ้นไปอีก เมื่อมีสาวน้อยสู้ชีวิตอย่างพุดตานทะลุมิติเพิ่มมาอีกคน ว่าแต่เธอโผล่ที่นี่ได้อย่างไร และจะสามารถเอาตัวรอดในโลกอดีตได้หรือไม่? ติดตามพร้อมกันได้แล้วในเล่ม!

"ความในใจของผู้เขียน"

ในที่สุด นิยายโรแมนติกคอมเมดี้แบบบ้านๆ ที่ใช้เส้นไทม์ไลน์ตามประวัติศาสตร์ ที่ชื่อว่า "พรหมลิขิต" ก็เขียนจบ นิยายเรื่องนี้ยากที่สุดในชีวิตเพราะ

1. รับความกดดันจากทุกผู้ทุกคนที่รู้ว่าเราคือผู้เขียน "บุพเพสันนิวาส" และมีโจทย์เพิ่มจากแต่เดิมที่คิดไว้คือ หน้ารุ่นพ่อแม่กับรุ่นลูกจะคล้ายๆ กัน เวลาเขียนก็เลยจะรู้สึกแปลกๆ เพราะเห็นภาพเป็นนักแสดงในละคร ซึ่งถือว่าเป็นมิติใหม่ในการทำงานของเรา และคิดว่าคนอ่านน่าจะรู้สึกเช่นกัน มันรู้สึกยังไงก็ไม่ทราบ พ่อกับลูก แม่กับลูก
2. ความคาดหวังที่คนอื่นมีต่อเราสูงมาก ในขณะที่ความสามารถเราต่ำ
3. ประวัติศาสตร์ไม่ค่อยมีอะไรให้เขียนถึง หลักฐานน้อยนิด ทำให้ต้องควาน ต้องหา ตาแทบแตก เอาเกร็ดทางประวัติศาสตร์เล็กๆ น้อยๆ มาเล่า เป็นช่วงผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน ช่วงเวลาที่อายุตัวละครเติบโตพอมีครอบครัวได้ คือช่วงเวลาที่ไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรเลยเจ้าค่ะคุณแม่
4. การบาลานซ์ระหว่างตัวละครเก่าและตัวละครใหม่ แม่จ้าวแอร์ไทม์ไม่พอ
5. เมื่อตัดสินใจตีไข่ใส่สีผ่านแว่นของคนที่ไม่สนใจประวัติศาสตร์อย่าง "พุดตาน" ที่ไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ เพราะนางมาจากนรก เรื่องราวจึงมีแต่การทำมาหากิน เวรกรรม
6. การกล่าวถึงพระมหากษัตริย์ที่ทรงมีความคอมเมดี้เท่ๆ... เกียมตัวหัวขาด

ทั้งหมดทั้งมวลคือเห็นใจ "อ.แดง" ที่รับช่วงต่อจากเรามาก เพราะงานยากฝุดๆ "พรหมลิขิต" ไม่ได้ตั้งใจว่าจะเขียนให้ดีกว่า "บุพเพสันนิวาส" แม้จะอยากให้ดีกว่า เพราะคงยากมาก จนบัดนี้ยังงงตัวเองว่า บุพเพสันนิวาสนั่นเราเขียนเหรอ แต่ตั้งใจจะเขียนให้ดีที่สุดจากทรัพยากรที่มีอยู่ในมือและในสมอง มุ่งเน้นเรื่องรักและเรื่องกรรม ตามหลักพุทธ+พราหมณ์ ไม่ใช่นิยายที่เน้นเล่าประวัติศาสตร์ ไม่มีประวัติศาสตร์เข้มข้นอย่างบุพเพสันนิวาส เน้นเล่าในเชิงการข้ามผ่านยามผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน กลวิธีการเขียนก็แตกต่าง จะไม่ละมุนเท่าบุพเพสันนิวาส จะมีความบ้านๆ กว่ามาก เพราะนางเอกไม่อินกับอะไรเลยนอกจากเรื่องกิน ต้องมาลุ้นกันล่ะค่ะว่า คนอ่านจะรู้สึกคุ้มเงินที่จ่ายไปหรือไม่ ถ้าหากไม่ชอบก็ติติงมาได้ เพื่อจะนำไปพัฒนาตัวเอง แต่อย่าแรงนักนะคะ ข้าพเจ้าหัวใจบอบบาง