ต้นส้มแสนรัก

    "ต้นส้มแสนรัก" เป็นเรื่องราวของเด็กชายคนหนึ่งนามว่า "เซเซ่" ผู้มีจินตนาการเปี่ยมไปด้วยความฝันที่สวยงามเป็นเด็กฉลาด เกิดในครอบครัวที่ยากจน มีพี่น้องหลายคน ด้วยความที่เขาดื้อและซน ชอบก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน จึงทำให้เขาโดนทำโทษแรงๆ อยู่บ่อยครั้ง ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าไม่มีใครรรักเขา เพราะเขาเป็นส่วนเกินของครอบครัว เขาจึงสร้างโลกส่วนตัวของเขาขึ้นมาคือโลกแห่งความฝัน ที่ทำให้เขามีความสุขอยู่ตามประสาเขา เพราะเขาไม่ใช่คนที่มีเพื่อนมาก ทุกคนต่างคิดว่าเขาคือเด็กแสบที่สร้างความเดือดร้อนให้กับเพื่อบ้าน ซึ่งทุกคนต่างก็เอือมระอา

    ต่อมาครอบครัวของเซเซ่ได้ย้ายบ้านใหม่ จึงได้พบกับต้นส้มต้นหนึ่งซึ่งพูดได้ ทำให้เขาได้เพื่อใหม่ที่รู้ใจที่สามารถพูดคุยและเป็นเพื่อนเล่นกับเขาได้ยามที่ถูกกักบริเวณไม่ให้ออกไปข้างนอก ทุกเรื่องได้ทำให้เขามีความสุขมาก โลกแห่งจินตนาการเปี่ยมไปด้วยความสดใสแห่งชีวิตของวัยเด็ก แต่อีกไม่นานเมื่อเขาต้องรับรู้ว่าเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาต้องจากเขาไปตลอดกาล โลกที่สดใดของเขาพลันมืดสลัวลง เขารู้สึกเจ็บปวดและเสียใจมากกับการจากลาในครั้งนี้

- ค้นพบ
- ต้นส้ม
- ขาดแคลน
- บ้านใหม่ ชีวิตใหม่ และ ความหวังที่ไม่เปลี่ยน
- เพลงแฟนนี่
- ค้างคาว
- ชัยชนะ
- เด็กช่างพูด
- คำขอร้อง
- การสูญเสีย

- หนังสือเล่มนี้เป็น 1 ใน วรรณกรรม 50 เรื่องที่ต้องอ่านก่อนโต สนับสนุนโดยสำนักเฝ้าระวังทางวัฒนธรรมและประชาสัมพันธ์ กระทรวงวัฒนธรรม และกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)

- โจเซ่ เมาโร่ เด วาสคอนเซลอส เกิดวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1920 ในครอบครัวที่ยากจนในเมืองริโอ เด จาเนโร เมืองหลวงของประเทศบราซิล ด้วยความยากจนเขาจึงต้องโยกย้ายที่รัฐริโอ กรานด์ โด นอร์ท โดยอาศัยอยู่กับลุงตั้งแต่ยังเล็ก เติบโตเป็นหนุ่มขึ้นมาวาสคอนเซลอสเรียนแพทย์อยู่สองปี ความที่เป็นเด็กหนุ่มซึ่งความใฝ่ฝันไม่หยุดนิ่ง ทำให้วาสคอนเซลอสตัดสินใจมุ่งกลับเข้าแสวงโชคในเมืองหลวงอีกครั้ง งานชิ้นแรกที่ได้รับคือผู้ช่วยเทรนเนอร์มวย แล้วเปลี่ยนเป็นนายแบบให้กับช่างปั้นขนาดได้รับการว่าจ้างจาก "บรูโน จิออร์จี" ศิลปินมีชื่อเสียงของบราซิล ให้เขาเป็นแบบในการปั้นอนุสาวรีย์เพื่อเยาวชนซึ่งตั้งอยู่ในสวนของกระทรวงศึกษาธิการ เป็นการใช้ชีวิตในเมืองหลวงด้วยความแร้นแค้น จากนั้นก็ทำงานอีกหลายต่อหลายประเภทหนักเอาเบาสู้ไม่มีเกี่ยง ระเหเร่ร่อนไปทั่วทั้งประเทศ ซึมซับเก็บเกี่ยวประสบการณ์ใช้ชีวิตอย่างเต็มรูปแบบ เหมือนกับว่าจะเป็นปฐมบทสำหรับการเป็นนักเขียน