เมื่อฉันไม่มีขน ฉันจึงเป็นศิลปะ

...ชีวิตในศตวรรษที่ 19 ทุกอย่างในเมืองผ่านมาแล้วก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความงามไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่เกิดจากการคาดคำนวณวางแผนเอาไว้อย่างดี...ทั้งผมและขนต่างก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องกำจัดออกไปในพื้นที่ของศาสนาและศิลปะ...ผมกับผู้ทรงศีลเป็นของคู่กัน การโกนผมแสดงสัญลักษณ์ของการละเว้นเรื่องเพศ หรือเป็นการรักษาพรหมจรรย์ผมจึงเป็นสิ่งที่สัมพันธ์กับความหมายทางเพศและการร่วมเพศอันเป็นสิ่งชั่วร้อายตามหลักของหลายศาสนา...ศิลปะจะต้องไม่มุ่งเน้นที่ความต้องการทางเพศแม้ว่านั่นจะเป็นความต้องการทางธรรมชาติก็ตามศิลปะจึงนำพามนุษย์ไปสู่สภาวะที่สุดขั้ว สภาวะที่มนุษย์ก้ามข้ามพันความเป็นมนุษย์ดังนั้นการวาดรูปผู้หญิงเปลือยจะเป็นศิลปะได้ก็ตราบที่ไม่มีเรื่องเพศมาเกี่ยวข้อง ภาพนู้ดจึงเป็นภาพที่อยู่เหนือความเป็นมนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งของผู้วาด...

กิตกรรมประกาศ
บทนำ: สุททรียะ การควบคุม และศิลปะแห่งการละเมิด
- เมื่อฉันไม่มีขน ฉันจึงเป็นศิลปะ
- การจัดระเบียบเพศในศิลปะ : จากภาพนู้ดสู่ภาพระดับ X
- "นู้ดจำกัด" จาก "นู้ดไม่จำกัด"
- ดรรชนี