เปลือก

    ใครกบฏใครปฏิวัติ ถ้าสําเร็จก็ได้เป็นใหญ่เป็นโต กินบ้านกินเมืองกัน เป็นแถว ๆ ก็เลยอยากเดินทางลัดกันไปหมด เรื่องอย่างนี้มันต้องเสียง เหมือนการพนั้นเหมือนกัน... อํานาจทางการเมืองเป็นเรื่องไม่แน่นอน นอกจาก "ผู้เล่น" จะต้องมีเล่ห์เหลี่ยมแล้ว… "จังหวะ" นับเป็นสิ่งสําคัญมากที่สุด... อํานาจวาสนาน่ะ... ไหนใครว่าเป็นประชาธิปไตยแล้วไม่มีใครมีอํานาจราชศักดิ์ ไม่มีใครมีวาสนาบารมีกว่าใคร ไม่มีใครสูงกว่าใคร… ไป ๆ มา ๆ ก็แค่ปากพูดเท่านั้นเอง ไอ้ที่เป็นอยู่จริง ๆ มันก็ไม่พ้นมีเปลือกหุ้มให้เหนือกว่าคนธรรมดาสามัญ ยังปล่อยให้บรรพบุรุษท่านทรงอํานาจวาสนาอย่างเก่าอยู่ยังจะดีกว่า อย่างน้อยก็บ้านเมืองของท่าน ท่านสร้างของท่านมาด้วยดาบด้วยมือ ไม่ใช่ด้วยลมปากเหม็นๆ คําหนึ่งก็อ้างชาติ คําสองก็อ้างประชาชน แล้วก็กอบโกยเงินทองอํานาจกันเข้าไว้ กลายเป็นคนชั้นสูงเหนือหัวคนขึ้นมาอีกรุ่น... เปลือกนั้น บางทีมันก็มีหลายชั้นหลายเชิงอยู่ ไม่ใช่ว่าพอเป็นเปลือกแล้ว คนอื่นเขาจะยอมรับว่าสวยงามเหมือนเขาไปหมด…

    "เปลือก" ถือเป็นนวนิยายที่ตีแผ่วงการทหารการเมือง ลาภยศ และผลประโยชน์ของแผ่นดินสู่ตนได้อย่างถึง "แก่นกระพี่" ที่เดียว และเปลือก ก็เป็นอันดับที่ 2 ในนวนิยายชุด กิ่งไผ่-เปลือก-แก่นกระพี่