พ่อเลี้ยงของปัน

    พ่อของเด็กชายปันประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต แม่จึงแต่งงานใหม่และย้ายจากกรุงเทพฯ ไปอยู่อุดรธานีกับพ่อเลี้ยงที่เป็นหมอ "ปัน" กลัวว่าพ่อเลี้ยงจะไม่รักและกลัวว่าแม่จะมีลูกคนใหม่แล้วปล่อยให้เขากลายเป็นหมาหัวเน่า ต่อมาแม่ก็มีน้องคนใหม่จริงๆ ปันน้อยใจจนหนีออกจากบ้าน โชคร้ายถูกนักเลงที่ บขส.ขู่กรรโชกเอาเงินไปจนหมด จึงต้องพึ่ง "ตาคำ" คนเก็บขยะซึ่งอยู่กับหลานสองคน ชีวิตแสนรันทดของหลานๆ ตาคำทำให้ปันเข้าใจแม่และพ่อเลี้ยงจึงคิดจะกลับบ้าน แต่ถูกโจรเรียกค่าไถ่ลักพาตัวไป ดีที่แจ้งตำรวจซ้อนแผนช่วยไว้ได้ ปันได้รู้ความจริงว่าทั้งแม่และพ่อเลี้ยงรักเขามาก ส่วนพ่อแท้ๆ นั้นสาเหตุที่ประสบอุบัติเหตุก็เพราะขับรถไปกับเมียน้อย และแม่ยังต้องหาเงินไปส่งเสียลูกของคนที่พ่อขับรถชนตายด้วย จากการได้พบกับหลานตาคำและการปลูกฝังของพ่อเลี้ยง ทำให้เมื่อปันโตเป็นหนุ่มจึงเลือกเรียนสายสังคมสงเคราะห์

บทที่ 1 จากลา
บทที่ 2 ไม่มีใครแทนที่พ่อ
บทที่ 3 เพื่อนคนแรก
บทที่ 4 อาทิตย์
บทที่ 5 กำแพงแห่งความกลัว
บทที่ 6 ข่าวดีของแม่กับอาหมอ
บทที่ 7 เมื่ออาหมอโกรธ
บทที่ 8 เด็กหญิงพิมพ์เพรา
บทที่ 9 ตัดสินใจ
บทที่ 10 เผชิญโลกตามลำพัง
ฯลฯ