ปางปอบ

    "ปอบ" ...ผีร้ายที่ผู้คนหวาดกลัว "ปอบ" ...มาพร้อมกับความตายอันลึกลับ เมื่อใครสักคนถูกสงสัยว่าเป็นปอบ ชาวบ้านจึงทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดมันให้พ้นไปจากหมู่บ้าน แต่ระหว่างมนุษย์ที่โหดร้ายกับผู้อื่น กับปอบที่อาละวาดทำร้ายผู้คน "คำหล้า" ได้แต่สงสัยว่า แท้จริงแล้ว...คนหรือผี ใครกันแน่ที่น่าหวาดกลัวมากกว่ากัน!

    "ปอบ" ใน "ปางปอบ" เล่มนี้ อาจจะไม่เหมือนปอบทุกตัวในเรื่องไหน เพราะเป็นปอบที่ผู้เขียนใช้เป็นสัญลักษณ์และตัวแทนความเชื่อ ที่เปรียบเสมือนโรคระบาดของสังคม ผู้เขียนกล่าวว่า "บางทีความเชื่อก็มีเส้นบาง ๆ ของความโง่เขลาที่บดบังความจริงอยู่..." มีปอบก็ต้องมีเหยื่อ! หากปอบคือผู้กระทำ เหยื่อย่อมต้องเป็นผู้ถูกกระทำอย่างแน่นอน!

    เมื่ออ่านนวนิยายเรื่องนี้จบ เราอาจไม่พบเห็นปอบที่เคยมีในภาพจำ แต่จะสัมผัสได้ถึงปอบที่น่ากลัวกว่า และยังเดินลอยหน้าลอยตาอยู่ในสังคมอันอุดมด้วยความเชื่อนี้ เป็นปอบที่ไม่ได้ทำร้ายด้วยการกัดกินตับไตไส้พุงของมนุษย์เลย แต่กลับมีอำนาจกว่า จิตใจทรามกว่า ฉะนั้นแล้ว เมื่อพบปอบที่ว่านี้ในสังคมของเราเมื่อไหร่ก็ตาม หากฆ่าได้ให้ฆ่า แต่จงฆ่าโดยใช้สติปัญญาที่รู้เท่าทันมัน โดยไม่ต้องสรรหาอาวุธใด ๆ มาฆ่าเลย